Yaxud, Sumqayıt şəhər Təcili Tibbi Yardım Xəstəxanasındakı korrupsiya niyə hüquq-mühafizə orqanlarının diqqətini çəkmir?
İki ilə yaxındır ki, sağ ayağımda və sağ böyrümdə başlayan ağrılar məni çox incidir, üzür. Kimi yel, kimi revmatizm kimi sinir ağrısı adlandırır. Dəqiq diaqnoz qoyan yox idi. Hər gün neçə dəfə ağrıkəsici (diklafenatı) böyürmə yeridib məni əldən salıblar. Kim bilər mənə neçə yüz belə ağrıkəsici vurulub.
Sumqayıt şəhər Təcili Tibbi Yardım Xəstəxanasının Güllü adlı tibb bacısı” Siz nə edirsiniz? Bu qədər diklafenatı sizin bədəniniz necə qəbul edir?” - deyə təəccüb etdi.
Vəziyyətimlə bağlı sahə həkiminə yalvarışla müraciət etdim. Məni ikinci, üçüncü ağrıkəsicilərə də “qonaq etdilər”, fayda vermədi. Rentgenə göndərdilər. Xeyri olmadı. Maqnit-rezonans tomoqrafiyaya da (MRT) saldılar. Cinləri, şeytanları gördüm. Rəy yazdılar. Əzalarımdakı çatışmazlığı əks etdirən lent diski verdilər. Təxminən məlum oldu ki, hansısa bir zərbənin, travmanın əlamətidir, yəni “qrija”dır. Dedilər, fəqərələrimdə aralanma var.
Sən demə, 70 il yaşadığım bu şəhərdə fil qulağında yatmışam. Mənim gözümdə hər şey gözəl, hamı xeyirxah və nəcibdir. Məsləhətlə bu yaxınlarda istifadəyə verilmiş Sumqayıt Hospitalda oldum.
Neyrocərrah Emin Yaqubov “Bayramdan sonra gəl, Tibbi Sığorta kağızını gətir, əməliyyat edərəm” - dedi. Tibbi Sığorta kağızı ilə gedəndə özü yox idi. Həmkarı Könül həkim isə “Sizin müalicəniz sığortaya düşmür” – söylədi. Yalvardım, yaxardım. Nəticəsi olmadı, soruşdum ki, Sumqayıt Hospital dövlət müəssisəsi deyil? Məhəl qoymadı, dedi, 500 manat verməlisən. “Neynək”, - deyib razılaşdım.
Həm neyrocərrah Emin Yaqubov, həm də həmkarı Könül xanım Sumqayıt şəhər Təcili Tibbi Yardım Xəstəxanasında da yüksək vəzifə daşıyırlar. Onu da deyim ki, göndərişimi neçə dəfə dəyişdirdilər.
E.Yaqubov tələb edirdi ki, “sizə göndərişi səhiyyə şöbəsi verməlidir və həm də sənəddə “əməliyyat üçün” sözləri yazılmalıdır. Nəhayət, səhiyyə şöbəsinin müdaxiləsi ilə bizim poliklinikanın mötəbər qocaman travmatoloqu Zeynalov son göndərişi imzaladı. Məni Sumqayıt şəhər Təcili Tibbi Yardım Xəstəxanasının baş həkimi əvvəllər də münaqişəmiz olmuş neyrocərrah Rüstəm Ömərova həvalə etdi. Baş həkim “Narahat olmayın, Emin Yaqubov, Könül doktor və Rüstəm Ömərov birlikdədirlər. Tapşırmışam, əməliyyatınızla hər üçü məşğul olacaq” - dedi.
Məni əməliyyat üçün iki dəfə venadan qan analizi verməyə məcbur etsələr də, müəyyən edilmiş gündə əməliyyat keçirilmədi. Bəlkə belə yaxşı imiş. Mən belə düşünüb təsəlli tapırdım. Amma müalicə adında bir şey hiss eləmirdim. Ağrılar kəskinləşir. Mən dözmürdüm. Formal şəkildə gündə bir dəfə ştativ gətirib içərisi xıltlı bulanıq “sistem məhlulunun vaxtına hələ var”, - deyib mənə sırıyırdılar.
Sanki qəsdən ağrıkəsiciləri böyrümə, qollarıma yeridib məni yatızdırmağa çalışırdılar. Sistem əməliyyatı üçün hər iki qolumu deşik-deşik edib göyərdiblər. Ah, İlahi! Venanı nə qədər deşərlər?! Neçə yerdə qanadıb, neçə yerdə partdadarlar.
Əməliyyatın niyə keçirilmədiyini başa düşə bilmədim. Ondan irəlidəki gün hansısa tibb işçisi tanımadığım cavan bir adamı palataya gətirib məni göstərdi və çıxıb getdi. O adam nə xalatlı idi, nə də onu tanıyırdım. Kobudluq eləmədim. Suallarına cavab verdim. Ancaq mənim şikayətlərimi soruşurdu. Yaddaşımla maraqlandı. Mənə hər yerdə hörmət edildiyini dedim və bu adamın nə istədiyini başa düşməsəm də, suallarına əhatəli cavab verirdim. Yaddaşımı soruşanda “Məcnunun Leyliyə məktubu”ndan iki bənd əzbər dedim.
O isə heç bir söz deməyib, çıxıb getdi. Mən o şəxsin gəlişi ilə əməliyyatın baş tutmaması arasında bir əlaqə görürəm. Ola bilsin, “dəllal” imiş. “Oxunmuş hesabı” almaq üçün gəlibmiş. Nə yaxşı ki, cibimdəkini söyləmədim, yoxsa onu da əlimdən alıb aparsaydı, cınqırımı belə çəkməzdim…
Bir palata yoldaşıma yaxşı diqqət var idi. Keçmiş döyüşçüyə oxşayırdı, hörmətli adam idi. Yanına gələnlər daha çox idi. Anlaşılırdı ki, cəbhədən gələndən artıqlaması ilə təqaüd alıb. Amma növbəti komissiya qrupu onu sağlam hesab edib və təqaüdünü kəsib. Bura “düzəlişə” gəlib. Onun yoxlanılması ilə bağlı üç dəfə həkim dəyişilib.
Bəlkə əvvəlki həkimlər güzəştli rəy yazmaqdan imtina eləyiblər. Üzüyola Aygün həkimi görməzə-bilməzə işə qatıblar. O, xəstəxanadan çıxan gün telefonla halalıq ver deyə tapşırıq alırdı. İnsafən desən kimsəyə üz tutmasan onun barəsində əvvəlki həkimlərin rəyi bəlkə də şübhə doğurmaz.
Maşallah, sap-sağlam adamdı. Onda bir “xəstə” nişanı görünmürdü. Buğac timsallı öküz yıxanın biridir...
Mənim isə əhvalım hər an ağırlaşır. Müalicə həkimin də it-bata düşmüşdü. Tapılmırdı. Könül həkim sanki məni heç dəyirmanda da görməyibmiş kimi, “siz Rüstəm Ömərovla danışın” deyib, məni müalicə etmədən qaçdı. Ağrılarım çoxaldı. Yuxum ərşə çəkildi. Sayılmazlığın murdar üzünü gördüm. Vahimələndim, qorxdum. Bir daha ağrıkəsici vurdurmamağı qət etdim. Nə qədər belə dözəsən? Bütün gecəni yata bilmədim. Gözlərim hədəqəsindən çıxır, sızıldayırdı. Göz damcısı flakomunu növbəti tibb bacısına aparıb gözümə tökməyi xahiş etdim. “Yox, gecə vaxtı gözə dərman tökməzlər” dedi. Sanitar da damcılatmaqdan qaçdı. Yəqin tibb bacısının cavabını duyubmuş.
Aprelin 13-də səhər saat 6-da harayıma çatan oldu. Uşaqlar taksi gətirib növbətçi tibb bacısı şəkili Nailədən və növbədə olan üç mühafizəçidən yayındırıb məni qaçırdılar. Neçə gündür yatıram. Ev qayğısı məni yumşaltmır. Ağrılarım bir yana, gördüklərimin vahiməsi canımdan çıxmır. Başa düşürəm ki, Sumqayıt şəhər Təcili Tibbi Yardım Xəstəxanası mənim dünyam deyil. Qapalıdır. Orada sözsüz-soraqsız yazılmayan qanunlar var.
Sumqayıt şəhər Təcili Tibbi Yardım Xəstəxanasının dolanbacları Səhiyyə Şöbəsinin qulağı dibində tərəqqi eləyir. Buradakı korrupsiya hüquq-mühafizə orqanlarının diqqətini çəkmir.
Qüdrət Əliyev,
Sumqayıt şəhəri, 3-cü mikrorayon
Redaksiyadan: Şikayətlə bağlı qarşı tərəfin də mövqeyini dərc etməyə hazırıq.
