Ben Yehuda baş verənləri belə təsvir etdi: “Mən iki təzə cəsədin yanından keçdim. Cəsədlər təzə idi, çünki onlar dırmaşdığım eyni kəndirlərdə olan insanların cəsədləri idi, öldüklərini və hərəkət etməyə güclərinin olmadığını anlayıb insanlar yan tərəfə sürünməmişdilər, lakin özlərini bağlayaraq komaya düşüb ölürdülər. Hərəkət etməyə davam edənlər onların üstündən keçirdilər.
Onu görəndə tanıdım. Aydın Irmak (Türkiyə) idi, onunla düşərgədə görüşmüşdük. O, huşunu itirmişdi, əlcəyi, oksigeni, krampları yox idi, dəbilqəsi açıq idi. Sonunu gözləyirdi. Digər alpinistlər barmaqlarını belə tərpətmədən onun yanından keçirdilər, amma mən bilirdim ki, yanından keçsəm, o, mütləq öləcək. Bilirdim ki, heç olmasa onu xilas etməyə çalışmalıydım.
Aydınla mən enməyə başladıq,bu 9 saat davam etdi. Ağır olduğu üçün onu daşımaq çox çətin idi. Zaman-zaman özünə gəlirdi, amma sonra yenidən özündən gedirdi. Özünə gələndə ağrıdan qışqırırdı və bu, enişimizi daha da çətinləşdirirdi. Çox yavaş-yavaş olsa da aşağı düşürdük, amma bir anda oksigen maskam sındı, az sonra Malayziyadan olan bir alpinistlə qarşılaşdıq, o da son ayaqlarında idi. Aydın oldu ki, daha irəli getmək tamamilə mümkün deyil. Qarşılaşdığım alpinistlərə qışqırdım və iki yaralı üçün bir az oksigen tələb etdim, bəziləri cavab verdi ... "
Onlar düşərgəyə çatdılar, helikopterlə Katmanduya təxliyə edilib və xəstəxanaya yerləşdirildilər. Hər kəs donmuşdu, Nadav Ben-Yehudanın xilasetmə əməliyyatı zamanı əlcəklərini çıxarmaq məcburiyyətində qaldığı üçün barmaqları şiddətli donmuşdu.
“Mən bir seçim qarşısında qaldım - Everesti fəth edən ən gənc israilli olmaq, bu mənim karyeram üçün əla olardı,və ya alpinisti dağdan endirməyə çalışmaq - ikinci variantı seçdim və bunu bacardım... Hazırlığımda mənə kömək edən və öyrədən, özümə dağdan enmək və köməyə ehtiyacı olanı endirib xilas etmək üçün mənə kifayət qədər güc verən hər kəsə təşəkkür edirəm ".
Bəli, bəzən insan ömrünün ən böyük qələbəsini belə bir canlının-insanın xilasına qurban verməyi bacarır. Belələri tarixin yaddaşında həmişə qalır...
A.Məmmədli
