Müslüm Aktürk yazdı...
Miraç Kandilini qeyd etmənin xoşbəxtliyini yaşayırıq ...
Əvvəllər bu mübarək gecə haqqında yazdığım bir məqaləni təkrarlamaq istəyirəm.
İllər keçsə də, gündəmliyini qoruyan bəzi məqalələr var. Aşağıda oxuyacağınız "Məscid əl-Əqsada keçirdiyim iki saat"lıq bir zamanı anladan bu yazı da, uzun müddət gündəmliyini itirməyəcək yazı növündəndir...
1997-ci il. Anadolu Agentliyi İstanbul Regional Müdirliyində işləyərkən bir idman klubundan, İsrailin Makkabi Təl Əviv ilə basketbol oyununu xəbər məqsədi ilə izləmək üçün dəvət faksı gəlmişdi. Xüsusilə istədim və iki saatlıq bir səyahətdən sonra Təl-Əviv Hava Limanına endik. Hava limanından qalacağımız Hilton otelinə çatana qədər gördüyüm yerlər və avtomobillər diqqətimi çəkdi. İsrail sanki kiçik bir Amerikaya bənzəyirdi, abadlaşdırılan yollar geniş idi və avtomobillər hamısı cırıldayırdı ...
Otelə yerləşdikdən bir müddət sonra jurnalist dostlarımızla Təl-Əvivi gəzməyə başladıq. Təl-Əviv ölkənin qərbində, Aralıq dənizi sahilində yerləşən müasir bir şəhərdir. Amerikada, Avropada nə axtarsanız Tel-Əvivdə tapa bilərsiniz, tək bir şeydən savayı; İslamın izləri. Heç görmədim, görəcəyimi də gözləmirdim. Həqiqətən görmək istədiyim Əl-Əqsa Məscidi idi ...
Jurnalist dostlarımızla razılaşdıq, ertəsi gün səhər Qüdsə gedəcəkdik.
Gecə o həyəcanla yatdım. Səhər oyandığımda dostlarımı axtardım, amma onlar Təl-Əvivdə gəzməyə davam edəcəklərini söylədilər. Qərara aldım ki, tək gedim. Çünki hər şeyin baha olduğu bu ölkəyə təkrar gəlməyim mənim üçün çox çətin görünürdü ...
Resepşena enəndə Qüdsə necə gedəcəyimi soruşdum. Problemimi Tarzansayağı İngilis dilində danışmaqla deməyə çalışdım. Harasa getmək istəyimi izah edə bilirdim, amma resepşendakı gənclər bu yerin harada olduğunu anlamadılar. Həmin zaman yoldan keçən 50 yaş aralığında olan bir qadın mənim türk olduğumu anladı və mənimlə türkcə danışmağa başladı. Özünün də yəhudi əsilli türk olduğunu və İsrail Dövlətinin qurulmasından bir neçə il sonra İstanbuldan İsrailə köçdüyünü söylədi. O xanım, xüsusilə gənc nəslin Qüdsü tanımadığını və bu səbəbdən hara getmək istədiyimi anlaya bilmədiklərini bildirdi.
İSRAİL GƏNCLƏRİ QÜDSÜ BİLMİRLƏR
1948-ci ildə qurulan İsrail Dövləti, 1950-ci ildən etibarəni Qüdsü paytaxt elan etdi, lakin Qüds beynəlxalq aləmdə tanınmadı. Beləliklə, gənc nəsil Qüdsü "Yerusəlim" kimi tanıyacaq.
Xanımın təsviri ilə Qüdsə getmək üçün oteldən çıxdım, amma bu dəfə başqa bir çətinliklə qarşılaşdım. Şəhərdaxili nəqliyyat xidmətləri tətil etmişdi. Nə taksi, nə də avtobus işləmirdi. Qüds Təl-Əvivdən, təxminən 70-80 kilometr məsafədə idi. Ancaq avtovağzala getmək üçün təxminən bir saat piyada getməli idim. 5-6 saatdan sonra isə Təl-Əvivdə olmalı idim. Çünki indi matçı izləyib, Türkiyəyə xəbər verəcəkdim ...
Hər şeyi risqə atdım və piyada avtovağzala doğru yola düşdüm. Avtovağzalda heç vaxt itirmədim. Qüdsə tez-tez səyahətlər olurdu. Qüdsə çatdıqdan sonra avtobus stansiyasından şəhər avtobusuna minməyim lazım idi. Problemimi “Məscid əl-Əqsa” deyərək izah edə bildim. Onların sözləri ilə "Əl Əqsa"ya başqa bir avtobusla yola düşdüm.. İndiyə qədər İsrailin hər bölgəsi müasir bir şəhər görünüşünə sahib idi. Ancaq Qüdsün şərqinə doğru şəhərin görünüşü dəyişirdi.
Bu zaman İstanbulun bir tərəfindəki “orta qütb” bölgəsindəki Şirinevler'ini, digər tərəfində isə yüksək yaşayış standartlarına sahib insanların yaşadığı Ataköyün yerləşdiyi E-5 magistral yolunu xatırladım. Əl-Əqsa Məscidinə yaxınlaşdıqda insanların dəri rəngi və geyimləri dəyişmişdi. Bir bazarın yanından keçərkən, özümü bir anlıq doğma şəhərim Şanlıurfada olduğum kimi hiss etdim. Müsəlmanların cəmləşdiyi Şərqi Qüdsdə sanki xidmət dayanmışdı. Diqqət çəkən digər bir məqam, zahirən fərqli və dinlərinə bağlı olan "ravvin" adlanan Yəhudilərin bölgədə çoxluq təşkil etməsi idi.
Bir az sonra bu insanların bölgəyə özləri üçün müqəddəs sayılan "Ağlama Divarı" na dua etmək üçün gəldiklərini öyrəndim.
Heyranedici günbəz
Avtobusdan son dayanacağında enərkən ilk diqqətimi çəkən - Kubbet-üs Sahra oldu. Ön planda Ağlama Divarı olmasına baxmayaraq, “Hacer-i Muallak”ın (boşluqdakı daş) yerləşdiyi “Kubbet-üs Sahra”nin möhtəşəm günbəzi dərhal diqqət çəkirdi...
Məscid əl-Əqsanı ziyarət etmək üçün İsrail əsgərlərinin keşik çəkdiyi bir qapıdan içəri girmək lazım idi. Narahat olmayın! Mavi Mərmərə Gəmisindəki kimi bir şiddətə məruz qalmadım. O vaxtlar Türkiyə ilə İsrail arasındakı münasibətlər indiki kimi “limoni” deyildi. Beləliklə, əsgərlərə “türk və jurnalist” olduğumu söylədiyim zaman məni problemsiz qəbul etdilər. İçəridə ilk olaraq bağda oturan İsrail əsgərlərinin yanından keçərək “Kubbet-üs Sahra”ya getdim.
Qapıda müsəlman zabitlər dayanmışdı. Fotokameranı görəndə,mənə içəridə şəkil çəkməyin qadağan olduğunu dedilər. “Kubbet-üs Sahra”nı Star TV-də Saadettin Teksoyun verilişində seyr etmişdim. Eyni dəyərləri canlı, açıq gözlə izləmək çox fərqli bir hissdir. 18x13.5 metr ölçülü Möcüzəvi Daşa baxarkən, Peyğəmbərimizin (S.A.V) yaşadığı Mirac Möcüzəsini düşündüm. Daşın kənar hissəsi yan divarlara yapışmışdı, ancaq yuxarı və aşağı hissələrdə boşluqlar var idi. Namazımı qıldım və “Kubbet-üs Sahra”dan çıxarkən, zabitlərlə ayaqüstü söhbət etdim.
Zabitlərdən biri dərhal içəridəki güllə izlərinə işarə edərək, "İsrail əsgərləri bunları etdi" dedi. Digəri isə, Türkiyədən İsrail Hökuməti ilə əlaqələrini inkişaf etdirdiyi üçün incidiklərini söylədi. Mən də Türkiyənin ürəkdən onlarla birlikdə olduğunu fələstinlilərin türkləri səhv başa düşdüklərini söyləməyə çalışdım. Bilmirəm, inandıra bildimmi? Lakin, mən onlarla kədərli bir şəkildə vidalaşdım...
HIÇQIRARAQ AĞLADIM
Sonra “Kubbet-üs Sahra’nın, təxminən 100 metr məsafəsində olan Əl-Əqsa Məscidinə getdim. Yenə də qapıdakılar mənə şəkil çəkməməyimi bildirdilər. Peyğəmbərimiz Məhəmməd (S.A.V) Mirac möcüzəsindən ya əvvəl, ya da sonra Əl-Əqsa Məscidində namaz qılmışdı. Namaz qıldığı yerə yaxınlaşdım, Peyğəmbərimizin (S.A.V) dua etdiyi yerdən bir addım arxada dayandım, namaz qılacaqdım, amma birdən hönkürtü ilə ağlamağa başladım. Özümü saxlaya bilmirdim. Bəlkə də insanların yanında ilk dəfə idi ki, hönkürtü ilə ucadan ağlayırdım. Oturdum və doyanca ağladım. Heç kim qəribə gəlmirdi, çünki oradakı bütün insanlar eyni hissi yaşayırdılar ...
Həyatım boyu heç vaxt unutmayacağım 2 saatlıq dövrüm daralırdı və çox duyğulu idim. Ancaq mən getmək məcburiyyətindəydim. Bu müqəddəs yerlərə bir daha gəlmə ehtimalım yox dərəcəsində idi. Çevrilib baxa-baxa getdim. Son fotolarımı çəkdim. Avtobusla uzaqlaşana qədər gözlərimi bu müqəddəs yerlərdən çəkə bilmədim. Bir müddət sonra Əl-Əqsa Məscidində və Kubbet-üs Sahranın görünüşü itdi... Ancaq oraları da, Məscidül-Həram, Məscidi-i Nəbi və Məscidi Quba kimi yerləri qəlbimə həkk etdim ...
Mirac Kandiliniz Mübarək Olsun...
