Qüdrət Əliyev (Tat Qüdrət)
(Elegiya)
Bağımın gülü ibtidai sinif müəllimi idi. Dörd əməli öyrənər, öyrədərdi. Amma evdə "çıxma əməlinə" qısqancdı. Qismətə inam gətirib, "olana bərəkət" deyər, izafi xərclərdən qaçardı.
Şəhərdə evimiz vardı. Xeyirxah adamların əməli məsləhəti ilə İsnovda da evimiz oldu. Sumqayıt müəllimi daldalanmadı, torpaqla ünsiyyət qurdu. Nəxşələndi əlində pöhrələr. Bər-bəhər oldu irili-xırdalı qönçələr. Güldü noxud xırmanı, ənbizləndi zəmidən gələn buğda, dərilmiş mer-meyvə. Sıralandı həyətdə arı pətəkləri. Evdə bal küpələri itirmədi torpaq Anaxanımın zəhmətini, halallıq dirilik gətirdi. Bəhrə özümüzə yetdi, "pay-püşə" də çatdı. Maşınlı olduq. Biz də ötdük enişli-yoxuşlu dolanbac döngələri. Paxıllıq bilmədi o. Kimsədən küsmədi, kimsəyə küsəmmədi.
Gün gəldi, gün keçdi, ötən şagirdlərinə olan sevgisini nəvə-nəticəsində tapdı. El-elat qızı, analar anası Anaxanım, əbədi rəhmət!
