Yaramaz insanlar haqqında
Həyat sevinc bulağıdır. Ancaq yaramaz insanlar bu bulaqdan su içdkdə bulaq zəhərlənir.
Mən təmiz hər şeyi sevirəm. Amma mən dişlərini ağartmış və murdar hərisli sifətləri görə bilmirəm.
Onlar baxışlarını bulağın dərinliklərinə zillədilər. İndi budur, onların iyrənc təbəssümü görünür.
Onlar şəhvətləri ilə müqəddəs suyu zəhərlədilər; çirkli yuxularına sevinc deyəndə, sözləri də zəhərlədilər.
Alovlar nəm ürəklərini odun üstünə qoyanda qəzəblənir. Yaramaz insan atəşə yaxınlaşanda ruh özü qaynayır və tüstülənir.
Onların əllərindəki meyvələr xırda və çürük olur.Onların baxışları kökü alt-üst edir və meyvə ağacını quru, ölü ağaca çevirir.
Həyatdan üz döndərənlərin çoxu yalnız yaramaz insanlardan üz döndərdi. Onlar nə mənbəni, nə alovu, nə də meyvəni bu cür insanlarla bölüşmək istəmədilər.
Səhraya gedən və vəhşi heyvanlarla birlikdə susuzluqdan əziyyət çəkənlərin çoxu su olan yerdə dəvə otaranların yanında oturmaq istəmirdilər.
Bütün taxıl sahələrinə viranəlik və dolu ilə gələnlərin çoxu yalnız ayağını yaramazın ağzına soxmaq və bununla da onun ağzını yummaq istəyirdi.
Həyat düşmənçilik və ölüm, əzab çəkənlərin xaçlarını tələb edir. Bunu bilmək hələ mənim üçün kifayət deyil və bu, boğazımda qalan tikənin hələ ən böyüyü də deyil.
Ancaq bir dəfə soruşdum və sualım az qala boğazımda qaldı: necə? Doğrudanmı, həyatda yaramaz, tör-töküntü insanların olması zəruridir?
Həyat çörəyində zəhərli bulaqlar, üfunətli odlar, çirkli yuxular, qurdlar lazımdırmı?
Həyatımı acgözlüklə yeyən nifrətim deyil, ikrah hissim idi! Ah, mən tez-tez, hətta yaramaz adamları hazırcavab görəndə belə ağlımdan yorulurdum.
Mən yaramazlarla mənfəətpərəstlik və alver sövd ələşməsini hökmranlıq adlandıran hakimləri görəndə onlardan üz çevirdim!
Mən qulaqlarımı tıxayıb əcnəbi dildə danışan xalqlar arasında yaşamışam ki, hakimiyyət uğrunda onların qazanc və alver dilləri mənim üçün yad olsun.
Və mən qəzəbli halda, burnumu tutaraq dünən və bu gün çox şeyə rast gəldim. Bu pis insanların gördükləri işlərdən pis qoxu gəldiyinin şahidi oldum!
Kar, kor və lal olmuş bir şikəst kimi uzun müddət yaşadım ki, hökmranlıq edən, əylənən pis insanlarla yaşamayım.
Ruhum pilləkənlərı çox çətinliklə, ehtiyatla qalxdı. Azacıq da olsa sevinc hissi onu bürümüşdü. Əsaya söykənən kor üçün həyat davam edirdi.
Mənə nə oldu belə? Necə oldu ki, ikrah hissindən xilas ola bildim? Kim mənim bu baxışlarımı cavanlaşdırdı? Mən pis,yaramaz insanın artıq oturmadığı mənbədəki yüksəkliyə necə qalxdım?
Məgər mənbəni tapan və mənə qanad və güc verən mənim ikrah hisslim deyildimi? Həqiqətən, sevinc hissini yenidən yaşamaq üçün çox yüksəklərə qalxmalı idim!
Mənim üçün çox tez axırsan, sevinc mənbəyi! Və qabı doldurmaq üçün onu tez-tez boşaldırsan!
Mən hələ sənə daha təvazökar yanaşmağı öyrənməliyəm: ürəyim hələ də sənə qarşı çox tez döyünür:
Yayda yanab ürəyim qısa, qızmar, kədərli və həddindən artıq xoşbəxtdir. O necə də sənin sərinliyinə can atır!
Baharımın yavaş kədəri, iyundakı qar lopalarımın pisliyi keçib getdi! Yayda, yayın günortasında sevindim!
Yayda soyuq bulaqlar və xoşbəxt sükutla ən yüksəklərdə oldum. Ey dostlar, gəlin ki, sükut daha mübarək olsun!
Çünki bu, bizim yüksəkliyimiz və vətənimizdi. Biz burada bütün natəmizlər və onları ehtiraslarının əlçatmaz bir yüksəkliyində yaşayırıq.
Dostlar, baxışlarınızı sevincimin bulağına yönəldin! Məgər o, bundan bulanacaqmı? O, sizə öz saflığı ilə gülümsəyəcək.
Biz gələcəyin ağacında yuvamızı qururuq. Qartallar dimdiklərində biz tənhalara yemək gətirməlidir!
Mən natəmizlərin yeyə biləcəyi qidanı demirəm! Çünki onlara elə gəlirdi ki, odu udurlar. Amma belə olanda onlar öz boğazlarını yandırardılar!
Həqiqətən, biz burada murdarlar üçün məskən salmırıq! O zaman bizim xöşbəxtliyimiz onların bədəni və ruhu üçün bir buz mağarası olardı.
Biz də əzəmətli küləklər kimi onların üzərində- qartallarla, günəşlə qonşu yaşamaq istəyirik. Çünki əzəmətli küləklər belə yaşayır.
Mən də külək kimi nə vaxtsa yenə onların arasında əsmək və ruhumla onların ruhunun nəfəsini kəsmək istəyirəm. Mənim gələcəyim belə istəyir.
Həqiqətən, əzəmətli Zərdüşt küləyi bütün düzənliklər üçündür. O öz düşmənlərinə və tüpürən hər kəsə belə məsləhət verir: “Küləyə qarşı tüpürməkdən çəkinin!”
Zərdüşt belə dedi.
Hörümçəklər haqqında
Bax, bu, hörümçəklərin çuxurudur! Onun özünə baxmaq istəyirsənmi? Budur, onun toru asılıb. Onun titrəməsi üçün ona toxun.
Budur, o, könüllü gəlir. Salam, hörümçək! Sənin belində üçbucağın və əlamətin izi qaralır və mən də sənin ruhunda olanları bilirəm.
Ruhunda intiqam almaq hissi var. Dişlədiyin yer yara tökür. Zəhərin intiqam almaq hissi ilə ruhunu fırlanmağa məcbur edir!
Ona görə sizə simvol olaraq deyirəm, ey bərabərlik təbliğçiləri, ruhları fırladanlar!
Hörümçəklər, siz mənim üçün gizli qisasçılarsınız!
Ancaq mən sizin yuvalarınızı üzə çıxaracağam.Ona görə də mən yüksəkliyimin gülüşü ilə sizin üzünüzə gülürəm.
Ona görə də sizin torunuzu qoparıram ki, qəzəbiniz sizi yalan mağarasından çıxarsın və intiqamınız “ədalət” sözündən çıxsın.
Qoy insan qisas almaqdan qurtulsun. Bu mənim üçün ən yüksək ümidə aparan körpü və uzun tufanlardan sonra səmadakı göy qurşağıdır.
Ancaq təbii ki, hörüçəklər başqa bir şey istəyirlər. “Bizim fikrimizcə, ədalət məhz onda olacaq ki, dünya bizim intiqamımızın ildırımları ilə dolu olacaq” deyə onlar bir-birlərinə belə deyirlər.
“Bizim kimi olmayan hər kəsi qisas almağa və rüsvayçılığa təhrik edirik”- hörümçəklərin andı belədir.
Və yenə də: “Bərabərlik əzmi- bundan sonra fəzilətin adı belə olmalıdır və biz səsimizi bütün güc sahiblərinə qarşı qaldırırıq!”
Bərabərlik təbliğçiləri! Zalımın gücsüz çılğınlığı sizə “bərabərlik” haqqında bağırır. Sizin zalımlıq istəyiniz fəzilət haqqında sözlərin arxasında bu cür gizlənir!
Həsrətli qaranlıq, gizli həsəd aparma, ola bilsin atalarınızın qaranlığı və həsəd aparmaları - qisas almanın çılğın alovu sizi yandırır.
Atanın susduğu şey oğlunda danışmağa başlayır və mən atanın çılpaq sirrini tez-tez oğlunda tapırdım.
Onlar ilhamlanmış insanlara bənzəyirlər. lakin onları ruhlandıran ürək deyil – qisas almaqdır. Əgər onlar zərif və soyuq olsalar, onları zərif və soyuq edən ağıl deyil, həsəd aparmaqdır.
Həsəd aparmaları onları hətta mütəfəkkirlərin yoluna aparır. Onların həsəd aparmalarının fərqləndirici xüsusiyyəti isə həmişə həddi aşmalarıdır. Belə ki, onların yorğunluğu nəhayət qarda yuxuya getməlidir.
Onların hər şikayətində bir intiqam hissi, təriflərində əzab vermək istəyi var. Hakim olmaq onlara xoşbəxtlik kimi görünür.
Amma sizə, dostlarım, məsləhət görürəm: cəzalandırmaq istəyi güclü olan heç kəsə etibar etməyin!
Onlar pis mənşəli bir xalqdır. Onların sifətindən cəlladlıq yağır.
Öz ədalətindən çox danışanların hamısına etibar etməyin! Belə ki, onların ruhlarında belə ədalət yoxdur.
Əgər onlar özlərini “xeyirxah və saleh” adlandırırlarsa, unutmayın ki, onlar bunu hakim olmaq üçün edir!
Dostlar, istəmirəm ki, məni onlara tay tutasınız.
Mənim həyat haqqında təlimlərimi təbliğ edənlər də var. Onlar eyni zamanda bərabərlik və hörümçək təbliğçiləridir.
Yuvalarında oturaraq həyatdan üz döndərən bu zəhərli hörümçəklər həyatın lehinə danışırlar. Çünki bununla əzab vermək istəyirlər.
Bununla onlar indi güc sahibi olan hər kəsə əzab vermək istəyirlər.Çünki onların arasında hələ də ölüm təbliği hökm sürür.
Əgər başqa cür olsaydı, hörümçəklər başqa cür öyrədərdilər. Çünki onlar bir vaxtlar dünyanın ən pis böhtançıları və kafirləri idilər.
Mən bu bərabərlik təbliğçiləri ilə bir yerdə olmaq, nə də onlara bərabər olmaq istəmirəm. Çünki ədalət mənə deyir: “insanlar bərabər deyil”.
Və onlar bərabər olmamalıdır! Əgər mən fərqli danışsaydım, o zaman fövqəlinsana olan sevgimin nə mənası?
Qoy minlərlə körpü və cığır gələcəyə doğru can atsın və onların arasında getdikcə daha çox müharibə və bərabərsizlik olsun. Mənim böyük sevgim bunu mənə deməyə vadar edir!
Onlar düşmənçilikləri zamanı obrazların və ruhların ixtiraçılarına çevrilməli və bu obrazlar və kabuslarla son mübarizədə vuruşmalıdırlar!
Xeyir və şər, varlı və kasıb, yüksək və alçaq və bütün dəyərlərin adları: hər şey silah və qışqırıq simvolu olmalı və həyatın həmişə yenidən özünə qalib gəlməsini göstərməlidir!
Həyatın özü sütunların və pillələrin köməyi ilə ayağa qalxmaq, uzaq üfüqləri araşdırmaq və xoşbəxt gözəlliklərə baxmaq istəyir və bunun üçün ona hündürlük lazımdır!
Hündürlüyə ehtiyacı olduğu üçün ona pillələr və pillələrin ziddiyyətləri və onlarla yüksələnlər lazımdır! Həyat yüksəlmək və yüksələrkən özünə qalib gəlmək istəyir.
Və baxın, dostlarım! Burada, hörümçək mağarasının olduğu yerdə qədim məbədin xarabalıqları var. Onlara açıq gözlərlə baxın!
Həqiqətən, bir vaxtlar fikirlərini buraya əlavə edən insan, insanların ən ağıllıları ilə birlikdə bütün həyatın sirrini bilirdi!
Hətta gözəllikdə də mübarizənin, bərabərsizliyin, müharibənin, hakimiyyətin olduğunu o, bizə burada ən aydın simvolun köməyi ilə öyrədir.
Burada, mübarizədə, qövslər necə də ilahi şəkildə qırılır, işıq və kölgə kimi bir-birinə qarşı ilahi sürətlə tələsir.
Mənim dostlarım, biz də inamla və gözəl şəkildə düşmən olacağıq! İlahi şəkildə bir-birimizə qarşı can atırıq!
“Cəza və ədalət olmalıdır, - o düşünür, - axı, əbəs yerə deyil ki, o, burada düşmənçiliyin şərəfinə mahnılar oxuyur!”
Vay! Məni hörümçək dişlədi, mənim köhnə düşmənim! O,ilahi bir inamla və gözəl bir şəkildə barmağımı dişlədi!
Bəli, o, öz intiqamını aldı! Və yenidən vay! İndi o, ruhumu qisas almağa məcbur edəcək!
Dostlar, məni bu dirəyə möhkəm bağlayın ki, fırlanmayım! Çünki qisas burulğanındansa, sütun olmağı üstün tuturam!
Həqiqətən, Zərdüşt qasırğa deyil. Əgər o, rəqqasdırsa, amma heç bir halda hörümçək rəqqası deyil!
Zərdüşt belə dedi.
(Ardı var)
Tərcümə etdi: Şakir QURBANOV
